Na 4 jaar, 7 maanden en 2 dagen moet ik toch ook eens een keertje zeggen dat ik baal als een stekker.
Net geopereerd, 4 maanden gewacht voordat we weer verder konden en nu kan ik mijn ei niet vinden. Ik schrijf hier al jaren op het forum en heb menigeen leren kennen, en weer zien vertrekken van het forum. De "oude garde" waarmee ik vroeger schreef hebben nu allemaal een gezin. Moet je nagaan...in 2008 schreef ik al mee met de mensen die al langer aan het proberen waren.

ik ben een positief mens, maar soms vraag ik me wel eens af: waarom is het ons niet gegund?

na 4 jaar eindelijk zwanger!!! En dan krijg ik een miskraam....2 cycli later een positieve test 4 dagen voor nod. Op nod hardstikke ongesteld.
Wéér niet...

Hoe lang duurt het nog? waar haal ik de hoop vandaan? gaat het ooit lukken? En vooral, waarom mocht ik na al die jaren proeven aan het geluk maar raakte het net zo hard weer kwijt?

Op het forum schrijf ik al heel lang, maar vind het steeds moeilijker dat iedereen die ik hier leer kennen zwanger word. Het zwanger worden vind ik niet eens erg, dat vind ik super!, maar vervolgens verwaterd het contact...er is weinig meer te delen denk ik? Want ja...ik ben niet zwanger, heb geen gezin... dat doet me dan pijn..het verwateren omdat iemand een fase verder gaat. ( logisch en ik gun het iedereen, maar mis wel het contact!!!)
En dan komen er weer nieuwe mensen, we delen vanalles...lief en leed. vervolgens verdwijnen die mensen ook weer van het forum...contact verwaterd, ze zijn druk met hun gezin.

Dit zie ik al 4 jaar voorbij komen hier...en ik vraag me af...kan ik ooit meeschrijven in een uitgerekend topic?

Ik zit er even doorheen...heel af en toe heb ik dat even. Moest denk ik mijn gal even spugen, en waar kan dat beter dan op een forum waar ik al dik 4 jaar schrijf?

Ik voel me rot, eenzaam, verdrietig en vooral ontzettend onzeker. Zo ontzettend bang dat ik nooit moeder word. Zo hard gevochten, jarenlang...maar zal dat ooit resultaat hebben?

ik verlies het vertrouwen een beetje....

Ruthje
Het is niet zo gek hoe jij je voelt, je kunt niet altijd maar positief blijven. 4 jaar is ook ontzettend lang..
Weet niet wat ik moet zeggen om je een beter gevoel te geven, alleen dat ik blijf hopen dat het voor jou ook een keer zover komt. Konden we maar in de toekomst kijken, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Maar misschien kan je ook maar
beter niet alles weten. Maar ik begrijp hoe je je voelt.
Liefs Noortje

Dikke vette mega knuf!!!

WIJ HOUDEN CONTACT!!!

Ruthje ik ben er eentje van die oude garde ook Hoop hoort daar bij. Ik wil je een dikke vette knuffel brengen en dat zowel jij als hoop ook het mooie wonder mee mogen maken.

Dank dames!
besloten deze poging af te breken, heb geen eisprong. Mijn lijf doet helemaal niks, noppes, nada.
ivm stress die het oplevert om zoveel dagen vroeg uit bed om te testen, en de teleurstelling als er wéér geen ei komt breken we de poging af.
Nu de rust weer opzoeken en hopen dat mijn lijf de volgende ronde wel een ei produceert.

het afbreken geeft me rust, mss moet ik er wel helemaal mee stoppen. Ben er eigenlijk helemaal klaar mee.

Oh lieve ruth. Ik ben wel niet van de oude garde. Maar vind het wel gezellig dat je in ons topic bent gekomen. Ik meek wel dat je de laatste tijd minder aanwezig bent, maar dat vind ik niet zo gek. Probeer het een ronde rustig aan te doen, misschien moet je lichaam herstellen door de operatie en komt je ei later. Ik zou je ongi eerst afwachten. Je hebt wel het idee weer een kans voorbij en een maand verder. Maar misschien helpt dat juist. Dikke knuf.

ow lieve ruth...
wat kan ik zeggen?
dat is soms zo moeilijk...
houd hoop? ik denk aan je? ik vind het zo moeilijk, heb juist een soort schuldgevoel naar jou en naar de anderen bij wie het nog niet gelukt is..
en ben dan bang het verkeerde te zeggen
ik heb zelf ook een heel traject afgelegd zoals je weet
en ja waarom "ik dan wel"?
zo werkt het natuurlijk niet :-(
ik kijk nog regelmatig op het forum maar vind het op mijn beurt ook moeilijk om mee te schrijven
ik heb zoveel gevoelens waar de meiden die nog niet zwanger of mama zijn niks mee kunnen
en ik ben vaak te druk om nog uitgebreid te schrijven met de andere mama's
weet dat ik inderdaad aan je denk al heb je daar geen kont aan..
weet dat ik het je zo verschrikkelijk gun, en velen met mij dat weet ik zeker
weet dat ik in de afgelopen jaren gelukkig ook veel mensen na heeeel lang wachten toch "raak heb zien schieten"
ik bid en hoop dat jij daar ook bij gaat horen meiske

heel veel liefs en een dikke knuf
en wat knap dat je blijft schrijven xxx

Ruthje,

Jeetje mina wat kan ik me jouw gevoelens enorm goed voorstellen!!!! Na 4,5 jaar nog steeds met lege handen staan en dan ook nog 2 vmk!! Al sinds dat ik op et forum meeklets, 'volg' ik je een beetje. Mede door je bemoedigende woorden naar anderen toe maar vooral ook je positiviteit elke keer weer opnieuw!! Ik heb daar oprecht respect voor!

Heel soms zou ik in de toekomst willen kunnen kijken om te zien wat deze voor mij en/of anderen in petto heeft!! Zal de zo sterke wens ooit nog uitkomen??

Ik ben heel slecht in het omschrijven en bewoorden van mijn gedachtes, ook nu voor jou kan ik de juiste woorden niet vinden om te omschrijven wat een sterke vrouw je bent en dat ik echt hoop dat voor jullie ook nog een mooi wondertje is gereserveerd!!!

Zelf haal ik mn kracht uit deze zin : Hoop is de kracht van voortdurende inspanning...Net iets meer doorzettingsvermogen en een beetje meer moeite kan wat hopeloos leek, doen omslaan in glorie en succes... Falen bestaat niet, alleen als je het niet langer probeert
al kan me goed voorstellen dat je na 4,5 jaar et allemaal wel eens zat bent!!

Iig een dikke knuffel en hoop dat je snel weer de kracht/moed vind....

Hey Ruthje,

De tranen staan in mijn ogen.. Ik heb op dit moment ook een "dip". Komende mei alweer 4 jaar bezig.. en ik ben niet eens in de buurt geweest van een zwangerschap.. Gelukkig nog maar 1 punctie gehad. Daarentegen zoveel lichamelijke klachten dat ik nu even gedwongen ben een pauze te nemen. Ik heb vooral moeite met de mensen om me heen. Ik ben nu al een jaar zo vaaak ziek en labiel van de hormonen. Zo vaak verdrietig. Ik ben zo veranderd met hoe ik eerst was. Wat je zegt, de eenzaamheid verdriet en onzekerheid.. Ik ben daardoor ook wel mensen op afstand gaan houden. Krijg zovaak te horen hoe gaat het nou met je. Het liefst wil ik dan in tranen uitbarsten en dat doe je natuurlijk niet. Dus ontwijk ik mensen maar een beetje. Maar ook nare reacties. Zo kreeg ik een keer te horen: Tja je wilt perse een kind hebben hè. En ik heb de toch al broze band met mijn ouders verbroken, want ik kan het er niet meer bij hebben.
Een vruchtbaarheidsprobleem is zo alles omvattend. En het stomme is, het is niet eens keuze, voor mijn gevoel dan. Een kinderwens is een oergevoel waar je niet omheen kunt. Daar doe je alles voor..

Ik hoop dat je de kracht hebt om het zolang mogelijk vol te houden! En ik hoop dat ik jouw kracht heb om het vol te houden want zoals je buiten je eigen verdriet zolang al andere vrouwen steunt en ook steeds weer nieuwe vind ik inspirerend!

Lieve ruth...

Ik ken je ook van de oude garde....vindt het ontzettend erg dat je nog niet zwanger bent...
Ik kan ook niet iets schrijven om je een beter gevoel te geven...kan me voorstellen dat je je helemaal moedeloos voelt na zo n lange tijd..

heel veel liefs

Thanks dames, voor jullie lieve berichten!! ook al weet niet iedereen wat te zeggen, ik vind het wel fijn dat ik even mijn gal kon spugen.
En de lieve berichten doen me goed!!

Eva...herkenbaar wat je schrijft. vooral de lompe opmerkingen vanuit de omgeving...tenenkrommend!!
Ik luister er niet eens meer naar, want het kost teveel energie. Het ene oor in en het andere oor uit. Ze weten niet beter zeg ik dan tegen mezelf. Gelukkig hier op het forum wel veel mensen die het snappen. En ik moet zeggen, mijn omgeving word ook steeds milder in hun oordelen.

Hier voel ik me inmiddels wat beter. baal wel dat ik juist de poging waarin ik het vruchtbaarst hoor te zijn, na het doorspoelen van mijn eileiders, moet laten gaan.
maar goed, het is niet anders. En daar kan ik heel lang moeilijk over gaan doen, maar dat helpt me ook niet. Kop weer omhoog, en genieten van de dingen die wel oké zijn. Het zonnetje wat mooi schijnt, de vrieskou die lastig is maar ook wel heel mooi, mijn lieve hond die altijd blij is me te zien, mijn man die ontzettend zijn best doet om alles voor mij wat dragelijker te maken, de heerlijke actie om de boel af en toe eens de boel te laten; dan maar een minder schoon huis voor een dag of 2 maar even heerlijk chillen, mijn werk wat goed gaat, de opleiding die ik vanaf volgende maand ga volgen.

het leven kent vele zegeningen, en daar hou ik me nu maar weer aan vast.

Thanks dames, voor het lezen van mijn sores. En voor de lieve reacties!!!

liefs

Lieve, lieve Ruthje, ik kan niets zeggen om je te helpen of je beter te laten voelen. Ik wil alleen dat je weet dat ik aan je denk en zo af en toe spiek hoe het met je gaat. Ik moet wel zeggen dat ik de recente tegenslagen een beetje gemist heb, maar ik stuur je een knuffel en alle liefs. Ik gun het je zo ontzettend, maar daar schiet je zo niks mee op.....

Thanks madelief!

Hier is de beslissing gevallen. We houden er na dit jaar mee op. Komt er in 2012 geen zwangerschap d.m.v KID dan stoppen we de behandelingen.
heb informatie opgevraagd over adoptie en pleegzorg. Hier gaan wij ons na 2012 op richten, kinderen krijgen kan op vele manieren, en misschien is dit wel de manier die voor ons weg gelegd is.

liefs

Ruthje wat kan ik zeggen.
Woorden schieten me te kort.
Geen enkel woord kan jouw gevoelens omschrijven zoals jij je voelt , enkel alleen jij kan dat op papier zetten meid.
Ik wil je een hele dikke knuffel geven en hoop dat 2012 toch een blijvende zwangerschap zou worden!
En anders heel veel succes met je moedige beslissing!
Wil je tegen die tijd praten over hoe een geadopteerd kind het ervaart dan ben ik er voor je.
Zowel ik als mijn broer zijn geadopteerd.

Ruthje, ik vind je echt super moedig en sterk! Je hebt gelijk, kinderen krijgen kan op vele manieren en het is heel moedig onder ogen te zien dat er ook andere opties zijn. Dat geeft ruimte, openingen die misschien wel net zo veel gaan brengen. Maar ik duim eerst nog door voor een zwangerschap voor jullie in 2012!

xxx

Mijn beste vriendin is ook een paar jaar aan het kunstelen geweest om zwanger te raken. Ik vond het dan ook erg sneu dat ik zelf de 2de ronde direct zwanger raakte.
Ze was het allemaal zo zat en is gaan zoeken op google. Hier vond ze het boek Natuurlijk! Zwanger.

Aan dit boek heeft ze echt super veel gehad! Ze is inmiddels (29-2-2012) bevallen van een prachtige dochter Isa Roos. Een schrikkelkindje!

Voor iedereen hoop ik dat ze snel zwanger mogen raken! Ik gun iedereen zo'n lief klein hummeltje!

Liefs Suzanne

Hoi!

Sexysusie, lief dat je deze tip geeft. Maar echt, als er echt iets aan de hand is kun je jezelf helemaal gek maken met dit soort boeken en tips, maar wordt je er echt niet zwanger van!

Wel super dat het voor je vriendin wel geholpen heeft.

X

@madelief1980,
Dat zei mijn vriendin ook, maar dit boek vond ze juist zo verhelderend en rustgevend omdat het geschreven is door een vrouw die zelf het hele circus doorlopen heeft.

Vaak is het probleem ook (ik zeg vaak, niet altijd) dat je je zelf helemaal gek maakt omdat je het te graag wilt. Dat was bij mijn vriendin ook het geval. Gelukkig heeft ze dat op 1 of andere manier toch een plaats kunnen geven.

Mijn man is onvruchtbaar, dus natuurlijk zwanger worden zit er hier niet in...we zijn afhankelijk van ziekenhuis, donorzaad en de daarbij komende bezigheden.
In de medische trajecten gaat de vlieger er veel mee bezig zijn niet op. je bent er altijd mee bezig, want je moet op gezette tijden ovulatietesten doen, hormonen slikken/snuiven/injecteren, echo''s voor eigroei, inseminaties, puncties, terugplaatsingen.

Lief bedoelde tip, maar voor mij gaat dat echt niet werken...

en ergens vind ik het ook wel wat een dooddoener, ondanks dat ik wel begrijp dat dat niet zo bedoeld is...

volgens mij was 't gewoon reclame... gezien de 2 berichtjes...

Oh, dat zie ik nu pas! Als je je inderdaad alleen daarvoor registreerd.....

Ik heb de link verwijderd...had het zelf eerst ook niet in de gaten. Thanks hoop!

Ruthje: ik wil even zeggen dat ik mega veel respect voor je hebt!! Wij krijgen 30 maart te horen of er iets aan zaad is gevonden bij mijn vriend bij alle onderzoeken. Hier echt aan het hopen op een wonder. En dan zie ik je naam en besef dan echt hoe kl.te en oneerlijk de wereld kan zijn. Ik vind het super dat je het probeert met donorzaad. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Wil je gewoon even een dikke knuffel geven en ga echt voor je hopen en bidden(ben niet gelovig) dat er een wonder voor jullie mag komen!!